بیانیه کمیته مرکزی سازمان راه کارگر به مناسبت

پنجاهمین سالگرد کودتای ٢٨ مرداد ١٣٣٢

خاندان پهلوی بجای استفاده از ساز و کارهای سیاسی، همواره با تکیه بر توطئه های نظامی و در مشارکت با محافل امپریالیستی، در صدد رسیدن بقدرت و یا حفظ آن بوده است



شنبه ٢۵ مرداد ١٣٨٢ – ١۶ اوت ٢٠٠٣

در تاریخ معاصرایران بعد از انقلاب مشروطیت، سه بار کودتای نظامی رخ داده که در هر سه

مورد خانواده پهلوی و متحدین آنها نقش داشته اند. کودتای اسفند ١٢۹۹ که منجر به قدرت گیری رضا خان شد، کودتای مرداد ١٣٣٢ که سبب سقوط دولت دکتر مصدق و بازگشت محمد رضا پهلوی به کشور شد و کودتای ناکام "نوژه" (بعد از انقلاب ۵۷ که قصد داشت با تکیه بر بخشی از ارتش، موجبات احیای رژیم آمریکایی پهلوی را فراهم کند. در واقع خاندان پهلوی بجای استفاده از ساز و کارهای سیاسی، همواره با تکیه بر توطئه های نظامی و در مشارکت با محافل امپریالیستی، در صدد رسیدن بقدرت و یا حفظ آن بوده است. اکنون نیز که اپوزیسیون سلطنت طلب ، داعیه دمکراسی خواهی و مبارزه با استبداد سیاسی_ مذهبی جمهوری اسلامی دارند، باز بدشان نمی آید که به کمک بیگانگان، با جنگ یا کودتا، مجدداَ بساط حکومت موروثی و ارتجاع اشرافی را بر ایران حاکم کنند. نیرویی که بجای تکیه بر مردم و جنبش مستقل آنها، همواره برای رسیدن به نیات قدرت طلبانه خود از روشهای ضد دمکراتیک و توطئه گرانه نظیر کودتا وجلت دخالت اطلاعاتی و نظامی خارجی بهره میجوید، حتی اگر هزار بار فریاد آزادیخوهی و دمکرات شدن سر دهد، ماهیتاَ ضد دمکراتیک و ارتجاعی است. بویژه که هر دو کودتای پیروز این خاندان، در تضادی آشکار با دستاوردهای آنروز جنبش مردمی قرار داشتند.

رضا خان با کودتای ١٢۹۹ دستاوردهای انقلاب مشروطیت را نابود کرد و با پهن کردن بساط یک دیکتاتوری عنان گسیخته، مجلس مشروطه را نیز به یک نهاد فرمایشی و مطیع مبدل ساخت. به همین دلیل در طول دو دهه حکمرانی رضا خان، جامعه ایران هیچگاه مزه آزادی و حتی یک دمکراسی نیم بند را هم نچشید. کودتای ١٣٣٢ نیز ضمن نمد مالی کردن فضای سیاسی باز و نسبتاَ دمکراتیک دوران نخست وزیری دکتر مصدق، هم اختناق را به اوج رساند و هم وابستگی خفت بار به امپریالیست ها را تعمیق داد. فضای جهنمی که بعد از شکل گیری ساواک در ١٣٣۷ عرصه را برای هر مخالف و ناراضی تنگ تر نمود. بنابراین در پنجاهمین سالگرد رخداد شوم ٢٨ مرداد مردم جویای آزادی و رهایی حق دارند که محکم یقه اپوزیسیون سلطنت طلب و مشخصاَ مدعی تاج و تخت (رضا پهلوی را بگیرند و بانگ زنند که اگر خاندان شما آزادی و دمکراسی و "مشروطه" میخواست، دولت ملی مصدق را سرنگون نمی کرد. این حضرات حتی امروز نیز که "گفتمان دمکراسی خواهی" به یک چالش غیر قابل انکار تبدیل شده، باز حاضر نیستند برای فریب مردم هم که شده، آن رخداد شوم ( که حداقل نیم قرن، ایران را به عقب برد را محکوم کرده و از مردم تشنه آزادی،رسماَ عذر بخواهند! آنها اما نه تنها از انجام آن کودتای سیاه شرمنده نیستند، بلکه حاضرند برای رسیدن به مطامع خود هزار بار دیگر آنرا تکرار کنند.

متاسفانه در آن روزهای بحرانی، اقلیتی از جامعه (مثلث شوم: دربار، امپریالیسم و روحانیت دست در دست یکدیگر به کمک ارتش و اوباشانی چون: شعبان بی مخ" با بهره گیری از فقدان آمادگی مردم در شهر ها، ضعف آگاهی دهقانان (که اکثریت جمعیت راتشکیل میدادند و ناتوانی خیره کننده دو نیروی

سیاسی اصلی آن دوره یعنی جبهه ملی وحزب توده در سازماندهی مقاومت مسلحانه در برابر کودتاچیان،

توانستند براحتی پیروز شوند. بخش اعظم جبهه ملی و از جمله خود مصدق بدلیل سیاست های مماشات طلبانه خویش، علیرغم در دست داشتن دولت و مجلس، نتوانستند تدابیر پیشگیرانه لازم را جهت بر هم زدن توطئه های پنهانی در بار سازمان دهند. سهم حزب توده نیز که فقط در تهران ۶ هزار عضو داشت که صدها تن از آنها را افسران ارتش و شهربانی تشکیل میدادند کمتر از رهبران جبهه ملی نبود، بویژه به این خاطر که حزب مدکور به لحاظ امکانات نظامی و تسلیحاتی، توانایی تسلیح مردم و به عقب راندن اقلیت کودتاچی را داشت. به هر رو آن واقعه شوم رخ داد و شانس کشور ما را برای برخورداری از ابتدایی ترین مبانی حقوق بشر وآزادیهای مدنی سوزاند و استبدادی نقس گیر را بطول نیم قرن بر مردم ایران حاکم کرد. اما به رغم این فاجعه، مردم کشورمان همچنان از پیکار بی امان خود برای برخورداری از آزادی و برابری خسته نشده اند. انقلاب مشروطه شکست خورد، نهضت ملی شدن نفت شکست خورد، انقلاب عظیم ۵۷ ناکام ماند، اما همچنان، عطش توده های تشنه آزادی فروکش نکرده است. در پنجاهمین سالگرد کودتای ٢٨ مرداد، با خود و مردم ایران عهد ببندیم که با درسگیری از تجارب و ضعف های جنبش یکصد ساله اخیر، با چشمی باز و افقی روشن، یک لحظه از کمک به سازماندهی مردم برای رسیدن به آزادی ، دمکراسی، عدالت اجتماعی و یک جمهوری حقیقتاَ مردمی و مبتنی بر اراده اکثریت زحمتکش غفلت نورزیم. مثلث "شاه، شیخ، سیا"، مجری و حامی و عامل آن کودتای ننگین بودند. این "ارتجاع سه ضلعی" نیم قرن بعد، همچنان خصم اصلی مردم ایران برای دستیابی به حقوق شهروندی و سازمانیابی قدرت سیاسی توسط اکثریت عظیم برای اکثریت عظیم هستند،

پس: نه شیح، نه شاه، نه سیا!

زنده باد انقلاب توده ها!



کمیته مرکزی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر

٢۴ مرداد ٨٢